مدت زمان صیغه یکی از ارکان اصلی در ازدواج موقت است که بدون تعیین آن، عقد متعه از نظر فقهی باطل است. در فقه شیعه، تعیین مدت یکی از شرایط صحت صیغه محسوب می‌شود و این ویژگی، تفاوت اساسی آن با ازدواج دائم است. در این پست، به مفهوم مدت در عقد موقت، بازه‌های رایج، نحوه تعیین آن و نکات مهم شرعی و اجتماعی می‌پردازیم.
اهمیت مدت زمان در عقد موقت
-
تعیین مدت شرط اصلی صحت صیغه است؛ اگر زمان مشخص نشود، عقد موقت باطل خواهد بود
-
مدت صیغه قابل توافق است و بسته به شرایط، می‌تواند بسیار کوتاه یا بلند باشد
-
در پایان مدت، عقد به صورت خودکار منقضی می‌شود مگر اینکه تمدید یا عقد مجدد انجام شود
بازه‌های رایج برای مدت زمان صیغه
-
از چند ساعت تا چند سال بسته به توافق طرفین
-
در برخی موارد، صیغه برای مدت کوتاه‌مدت (مثلاً ۳ روز یا یک هفته) بسته می‌شود، مخصوصاً برای مسافران یا زائران
-
در موارد دیگر، ممکن است مدت یک‌ساله یا چندساله تعیین شود تا رابطه‌ای پایدارتر شکل بگیرد
نحوه تعیین و ثبت مدت صیغه
-
توافق دو طرف در هنگام عقد:
-
باید به‌وضوح مدت و مهریه بیان شود (مثلاً: یک ماه با مهریه مشخص)
-
-
ثبت در دفاتر رسمی صیغه یا سند دستی:
-
برخی کاربران از خدمات دفتر صیغه استفاده میکنند که سند رسمی صادر می‌کند
-
-
ثبت در سایتهای همسریابی معتبر:
-
پلتفرم‌هایی که ازدواج موقت را پشتیبانی میکنند، هنگام تکمیل پروفایل امکان تعیین مدت صیغه را فراهم می‌سازند
-
نکات فقهی مرتبط با مدت صیغه
-
امکان بخشیدن مدت زمان صیغه باقی‌مانده توسط مرد وجود دارد
-
در صورت پایان یافتن مدت صیغه و عدم بارداری زن، عده‌ای کوتاه (دو طُهر یا ۴۵ روز) باید نگه داشته شود
-
امکان تمدید یا تکرار عقد در صورت تمایل دو طرف وجود دارد
نقش مدت در حفظ حقوق زنان صیغه‌ای
-
تعیین شفاف مدت رابطه باعث امنیت روانی و حقوقی بیشتر برای زنان صیغه‌ای می‌شود
-
مهریه باید به‌صورت کامل و متناسب با مدت تعیین شود
-
تمدید یا فسخ باید با توافق جدید و بدون اجبار صورت گیرد
نتیجه‌گیری
مدت زمان صیغه نه‌تنها شرط فقهی صحت عقد موقت است، بلکه در عمل، نقش مهمی در شفافیت، امنیت و رضایت طرفین دارد. با تعیین دقیق مدت، ثبت رسمی و رعایت حقوق شرعی، میتوان تجربه‌ای محترمانه و سالم از ازدواج موقت داشت.