در تهران و دیگر شهرهای ایران، دفاتر رسمی با عنوان "دفتر زنان صیغه‌ای" به شکل قانونی و علنی وجود ندارند. صیغه یا ازدواج موقت یکی از مسائل شرعی و قانونی در ایران است، اما اجرای آن باید بر اساس قوانین مشخصی صورت گیرد.
در ایران، دفاتر رسمی ازدواج و طلاق که تحت نظر سازمان ثبت احوال فعالیت میکنند، مسئولیت ثبت ازدواج‌های دائم و موقت را بر عهده دارند. دفتر زنان صیغه‌ای می‌توانند ازدواج موقت را نیز ثبت کنند، اما هیچ دفتر قانونی به صورت ویژه و اختصاصی برای این منظور وجود ندارد.
با این حال، برخی افراد و گروه‌ها ممکن است به صورت غیررسمی و غیرقانونی در این زمینه فعالیت کنند که این کار می‌تواند مشکلات حقوقی و اجتماعی بسیاری به دنبال داشته باشد. انجام صیغه یا ازدواج موقت به صورت غیررسمی و بدون ثبت در دفاتر رسمی می‌تواند به مشکلاتی مانند عدم حمایت قانونی، تضییع حقوق طرفین و مسائل اجتماعی منجر شود.
بنابراین، اگر فردی قصد دارد وارد ازدواج موقت شود، توصیه می‌شود که این کار را از طریق دفتر زنان صیغه‌ای رسمی و با رعایت تمام جوانب قانونی انجام دهد تا از مشکلات احتمالی جلوگیری شود.
همان‌طور که اشاره شد، انجام صیغه یا ازدواج موقت از طریق کانال‌های غیررسمی ممکن است مشکلاتی ایجاد کند. برخی از این مشکلات به شرح زیر است:
۱. عدم ثبت قانونی و حقوقی:
وقتی ازدواج موقت به صورت غیررسمی انجام می‌شود، ثبت قانونی آن صورت نمی‌گیرد. این عدم ثبت می‌تواند در آینده مشکلاتی ایجاد کند، به‌ویژه در مواردی که طرفین نیاز به اثبات رابطه یا دریافت حقوق قانونی خود دارند. برای مثال، اگر در این ازدواج موقتی فرزندی به دنیا بیاید، تعیین حقوق قانونی فرزند مانند نفقه، حضانت و ارث ممکن است با مشکلاتی روبه‌رو شود.
۲. سوءاستفاده‌های احتمالی:
به دلیل عدم نظارت قانونی بر این‌گونه روابط، امکان سوءاستفاده از زنان و حتی مردان در این روابط وجود دارد. در برخی موارد، زنان ممکن است با وعده‌های نادرست یا شرایط ناعادلانه وارد این نوع ازدواج‌ها شوند و پس از پایان مدت صیغه، با مشکلات روحی، اجتماعی و اقتصادی مواجه شوند.
۳. نگرش‌های منفی اجتماعی:
هرچند صیغه در فقه اسلامی و قوانین ایران قانونی است، اما نگرش‌های اجتماعی نسبت به آن بسیار متنوع است. برخی افراد ممکن است دیدگاه‌های منفی نسبت به این نوع ازدواج داشته باشند و افرادی که وارد این نوع رابطه می‌شوند، با قضاوت‌ها و برخوردهای نامناسب مواجه شوند. این موضوع به‌ویژه برای زنان می‌تواند تبعات اجتماعی و روانی جدی داشته باشد.
۴. مسائل روانی و عاطفی:
ازدواج موقت به دلیل موقتی بودن، ممکن است نتواند نیازهای عاطفی و روانی طرفین را به طور کامل برآورده کند. افرادی که وارد این نوع روابط می‌شوند، ممکن است به دلیل پایان یافتن رابطه پس از مدت مشخص، با احساسات تنهایی، عدم امنیت عاطفی و حتی افسردگی مواجه شوند.
۵. عدم پایداری و ثبات رابطه:
یکی از تفاوت‌های اساسی بین ازدواج دائم و موقت، میزان تعهد و پایداری در رابطه است. در حالی که ازدواج دائم با تعهدات بلندمدت و پایداری بیشتری همراه است، ازدواج موقت معمولاً به دلیل محدودیت زمانی، پایداری کمتری دارد. این مسئله می‌تواند به بی‌ثباتی عاطفی و روابط سطحی منجر شود.
نتیجه‌گیری و توصیه‌ها:
اگرچه صیغه به عنوان یک راهکار شرعی و قانونی در فرهنگ ایرانی پذیرفته شده است، اما به دلیل مسائل و چالش‌های مختلفی که با آن همراه است، نیاز به دقت و توجه ویژه‌ای دارد. افرادی که قصد دارند وارد چنین رابطه‌ای شوند، بهتر است این کار را از طریق کانال‌های رسمی و با رعایت کامل جوانب قانونی انجام دهند.
همچنین، توصیه می‌شود که قبل از هر تصمیمی در این زمینه، از مشاوره حقوقی و حتی مشاوره روانشناسی بهره‌مند شوند تا بتوانند با آگاهی کامل و در نظر گرفتن تمامی جوانب، تصمیمی مناسب و بدون عواقب ناخوشایند بگیرند. به طور کلی، ورود به هر نوع رابطه‌ای، چه موقت و چه دائم، نیازمند بررسی دقیق و شناخت عمیق از شرایط، تعهدات و پیامدهای آن است.