ای استاد بگم چیکارت نکنه آخه امروز وقت پذیرایی بود؟ حلما: چی شد صیغه روزانه زنجان هیچی، برو لباسات رو بپوش دیرت میشه. نه زنگ زدم به بابام گفتم یکم دیرتر بیاد دنبالم تا به تو کمک کنم. همینجوری نمیتونی لباسهات رو عوض کنی. آی گفتی. دستمو میارم صیغه موقت در استان زنجان دردم میاد! واقعا شرمندهم، ممنون. حلما: این چه حرفیه. بیا کمکت کنم بلند شی. میخوای به بابام بگم ببریمت دکتر؟ صیغه موقت در زنجان نه ممنون عزیز خوب میشم. رزمی همینه دیگه، یه وقتایی بهت درسی میدن که بفهمی کجای کاری. آره.
شاید خیلی ها فکر کنن دخترا وقتی رزمی کار میکنن خشن میشن، ولی.... سرش رو آورد دم گوشم و گفت: رفتم توی دفتر دیدم استاد داره گریه میکنه. گفت خیلی بد زدمش، فکر کردم میتونه دفاع کنه! اون موقع بود که فهمیدم استاد صیغه روزانه زنجان چیزی که نشون میده، خشن نیست. فقط سعی میکنه روحیه مبارزه رو توی ما تقویت کنه. توی این دنیا، کار ما آدم ها جنگیدنه. جنگیدن با نفس خودمون، با سرنوشت، با انسان های شیطان صفت، برای اینا باید قوی باشی صیغه روزانه زنجانی میفهمی؟ توی چشمهاش نگاه کردم و چیزی نگفتم.
حلما دستم رو گرفت و گفت: راستش نمیدونم چرا اینقدر ساکتی، چیزی هم نمیپرسم... صیغه موقت در زنجان غم عجیبی توی چشماته. خواستم بگم تو به عنوان یه رزمی کار، که ارشد منم هستی، یه پله از همهی آدمها صیغه روزانه زنجانی! اونم برای اینکه یاد میگیری چجوری بجنگی و در عین صیغه روزانه زنجانه انسانیت داشته باشی. وقتی باهام مبارزه میکنی، میفهمم که میتونی خیلی محکمتر بزنی، ولی نمیزنی. چقدر هندونه زیر بغلم گذاشت! کمکم کرد بشینم و بعد بلند شم و با هم به سمت رختکن بریم. همزمان آروم میگفت: من افتخار میکنم که تو ارشدم هستی.
صیغه موقت در استان زنجان چرا این رو میگی
لبخندی زدم و گفتم: ای کاش منم به آرزو همچین حسی داشتم! صیغه موقت در استان زنجان چرا این رو میگی؟ حلما: چون هروقت میخوای چیزی رو بهم یاد بدی مثل بقیه ارشدها تشر نمیزنی. یا صیغه روزانه زنجان توی منش و رفتارت آرامش خاصی رو میبینم. لبخند کجی زدم. ای کاش از اولش همینجوری بودم. میدونستم بچه هایی که از قبل باهام همرزم بودن خوب من رو می شناختن و صیغه روزانه زنجانه هم زیاد باهام گرم نمیگرفتن. شاید چون هنوز فراموش نکرده بودن اون موقعها چجوری اذیتشون میکردم. ولی حلما من رو نمی شناخت. فقط یه برهه کوتاه از زندگیم رو دیده بود. در حالی که گذشته ی من وحشتناک بود و آیندهم قرار بود صیغه روزانه زنجانی بر وحشتناک بودن، فاجعه هم باشه.
گرچه امید داشتم یه جوری، زودتر از شر این زندگی صیغه روزانه زنجان شم. قبل از اینکه شیرینی داشتن محمد امین به دلم بشینه و رسوا شدنم، اون رو هم رسوا کنه. زیر لب در جواب تعاریف حلما ممنون ای گفتم و با درد مشغول پوشیدن لباسهام شدم. بی تعارف، قبول کردم که برسونتم خونه. نمیتونستم پیاده برم. موقع خارج شدن از باشگاه، استاد رو دیدم. لبخندی بهم زد و اومد جلو. محکم زد روی شونهم و گفت: قویتر باش صیغه روزانه زنجانه.
و خداحافظی کرد و رفت. اگه حلما نمیگفت، شاید متوجه اثر گریه کردن توی چشمهای صیغه موقت در زنجان نمیشدم. چون اگه دقت نمیکردی صیغه روزانه زنجانی مشخص نبود. پدر حلما هم مثل خودش خونسرد و خوش صیغه موقت در استان زنجان بود و با مهربونی باهام حرف میزد. سعی کردم ابراز شرمندگی کنم که مزاحمشون شدم ولی خب، تعارفهاشون صیغه روزانه زنجانه جوری نبود که فکر کنم دارن دروغ میگن. در واقع میشد حس کرد از ته قلبشون کمک میکنن. مقابل آپارتمانمون، ازشون خداحافظی کردم و پیاده شدم. هنوز قدمی سمت در نرفته بودم که گوشیم زنگ خورد. امین بود. جواب دادم: بله؟ صیغه موقت در استان زنجان خوبی؟